Departament Wojskowy Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN) był kluczowym organem w czasie I wojny światowej, który zajmował się organizacją i mobilizacją sił zbrojnych w Polsce. NKN został powołany w 1914 roku i miał na celu koordynację działań na rzecz niepodległości Polski oraz organizację armii polskiej.
Działalność Departamentu Wojskowego NKN
Departament Wojskowy NKN miał na celu zorganizowanie polskich formacji wojskowych, które mogłyby walczyć o niepodległość. Było to szczególnie istotne w kontekście złożonej sytuacji politycznej i militarnej Europy.
NKN organizował mobilizację i rekrutację ochotników do tworzących się oddziałów wojskowych. Działał na rzecz integracji różnych środowisk narodowych oraz wyzwoleńczych w Polsce.
Departament współpracował z innymi ruchami niepodległościowymi w Europie, w tym z ruchem czeskim, co miało na celu wsparcie w walce o niezależność. Członkowie Departamentu Wojskowego pracowali nad strategią obrony i organizacji walki, zarówno w kontekście walki z zaborcami, jak i potencjalnym zagrożeniem ze strony innych państw. Departament Wojskowy NKN odegrał kluczową rolę w przygotowaniu struktur wojskowych i organizacji działań, które prowadziły do odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 roku. Działalność NKN i jego członków miała wpływ na późniejsze kształtowanie się armii polskiej i polityki obronnej w II Rzeczypospolitej.